Begrippenlijst

Als een zaak “aanhangig wordt gemaakt” betekent dit dat een zaak voorgelegd wordt aan de rechter.

Met een aanmaning sommeert de schuldeiser zijn schuldenaar (degene die de schuld moet betalen) om het verschuldigde bedrag alsnog te voldoen voor een bepaalde datum. Een schuldeiser kan zelf een aanmaning sturen of dit uit handen geven aan een incasso-organisatie, zoals Betalis.

Een aanzegging is een mededeling door de gerechtsdeurwaarder, zoals een aanzegging tot ontruiming of een aanzegging openbare verkoop van roerende zaken.

Een advocaat voert de procedure bij de rechtbank. Hij is verantwoordelijk voor de rechtszaak en zorgt ervoor dat alle benodigde documenten op tijd bij de rechtbank liggen. Ook voert hij het woord tijdens de rechtszitting.

Een akte van cessie is een schriftelijke overeenkomst, waarbij een schuldeiser zijn vordering op de schuldenaar overdraagt aan iemand anders. Die ander kan vervolgens de vordering incasseren. Een concreet voorbeeld is dat een werknemer van een energiebedrijf een schuld heeft bij het energiebedrijf. Met een akte van cessie komt die werknemer met het energiebedrijf overeen dat een deel van zijn salaris direct aan het energiebedrijf wordt uitbetaald.

Een ambtelijke handeling is een handeling die door een deurwaarder wordt verricht. Meestal wordt van die handeling verslag gedaan in een officieel document. Zo’n officieel document wordt een exploot of een proces-verbaal genoemd. Voorbeelden van zulke documenten zijn: een dagvaarding en een derdenbeslag. Een ambtelijke handeling wordt ook wel een ambtshandeling” genoemd.

Een ambtshandeling is een handeling die door een deurwaarder wordt verricht. Meestal wordt van die handeling verslag gedaan in een officieel document. Zo’n officieel document wordt een proces-verbaal genoemd. Voorbeelden van zulke documenten zijn: een dagvaarding en een derdenbeslag. Een ambtelijke handeling wordt ook wel een “ambtelijke handeling” genoemd.

Arrest is een ander woord voor vonnis of uitspraak. Een arrest wordt gewezen door het gerechtshof of de Hoge Raad.

Er zijn in Nederland 19 rechtbanken. Elk van die rechtbanken verzorgt de rechtspraak in een bepaald deel van Nederland. Zo’n deel van Nederland wordt een “arrondissement” genoemd. Uitgebreide uitleg over de rechterlijk macht in Nederland is te vinden op deze website.

Als er een uitspraak is van de rechter is of er is een andere titel, dan mag een deurwaarder verdere maatregelen treffen om een schuld bij u te incasseren. Eén van die maatregelen is “beslag leggen”. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de “schuldenaar”. Dat betekent dat u niets meer tegen het beslag leggen kunt doen. Een voorbeeld is beslag op een bankrekening. Het geld dat op uw bankrekening staat op het moment van het leggen van het beslag wordt gebruikt voor het aflossen van (een deel van) uw schulden.

Een beschikking is een uitspraak van de rechter in een procedure die is ingeleid door een verzoekschrift (echtscheiding, alimentatie, bewind). Een belangrijke uitzondering doet zich voor bij een verzoekschrift tot faillissement. Daarin wordt namelijk een vonnis gewezen.

Beslag is een maatregel waarbij de gerechtsdeurwaarder na een vonnis, dwangbevel of beschikking in opdracht van de schuldeiser bepaalde zaken aan de vrije beschikking van de eigenaar of van derden onttrekt. De gerechtsdeurwaarder kan dan bijvoorbeeld beslag leggen op het loon, de uitkering of de inboedel van degene die de schuld heeft veroorzaakt. Met de opbrengst van de beslaglegging wordt de schuld, of een deel daarvan, afbetaald.

Een deurwaarder mag maatregelen treffen om een schuld te incasseren. Eén van die maatregelen is “beslag leggen”. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de “schuldenaar”. Dat betekent dat er niets meer tegen het beslag leggen gedaan kan worden door de schuldenaar. Er kan bijvoorbeeld beslag worden gelegd op inkomsten (zoals loon en uitkering), op bankrekeningen, op roerende zaken (zoals de inboedel of een auto) of op onroerende zaken (zoals een huis). De deurwaarder mag overigens niet op alle soorten inkomsten beslag leggen. Het leggen van beslag op de Kinderbijslag is bijvoorbeeld niet toegestaan. Voorwaarde voor het mogen leggen van beslag is dat de deurwaarder een titel in bezit heeft.

Als er een uitspraak is van de rechter is of er is een andere titel, dan mag een deurwaarder verdere maatregelen treffen om een schuld te incasseren. Eén van die maatregelen is “beslag leggen”. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de schuldenaar. Dat betekent dat er niets meer tegen het beslag leggen gedaan kan worden door de schuldenaar. Een voorbeeld is beslag op onroerende zaken, zoals een huis. De zaken waarop beslag is gelegd kunnen in het openbaar worden verkocht. De opbrengst van de verkoop wordt gebruikt voor het aflossen van (een deel van) de schulden.

Als er een uitspraak is van de rechter is of er is een andere titel, dan mag een deurwaarder verdere maatregelen treffen om een schuld te incasseren. Eén van die maatregelen is “beslag leggen”. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de schuldenaar. Dat betekent dat er niets meer tegen het beslag leggen gedaan kan worden door de schuldenaar. Een voorbeeld is beslag op inkomsten, zoals een loon of een uitkering. Het deel van het loon of de uitkering waarop beslag is gelegd, wordt dan niet aan de schuldenaar, maar aan de deurwaarder betaald. De inkomsten waarop beslag is gelegd worden gebruikt om de schulden af te lossen.

Als er een uitspraak is van de rechter is of er is een andere titel, dan mag een deurwaarder verdere maatregelen treffen om een schuld te incasseren. Eén van die maatregelen is “beslag leggen”. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de schuldenaar. Dat betekent dat er niets meer tegen het beslag leggen gedaan kan worden door de schuldenaar. Een voorbeeld is beslag op roerende zaken, zoals de inboedel of een auto. De zaken waarop beslag is gelegd kunnen door de deurwaarder in het openbaar worden verkocht. De opbrengst van de verkoop wordt gebruikt voor het aflossen van de schulden.

Iedere Nederlander moet kunnen voorzien in de kosten van het levensonderhoud. Dat is vastgelegd in de wet. Op het bedrag dat nodig is voor levensonderhoud mag de deurwaarder geen beslag leggen. Dat bedrag wordt ook wel de “beslagvrije voet” genoemd. De beslagvrije voet verschilt per persoon, iedereen heeft immers verschillende inkomsten en uitgaven. Om de beslagvrije voet te kunnen berekenen zal de schuldenaar aan de deurwaarder informatie moeten geven over zijn of haar inkomsten en uitgaven. Als de deurwaarder die informatie niet heeft, gaat de deurwaarder uit van een standaardbedrag voor levensonderhoud dat wettelijk is bepaald. Dat wettelijk bepaalde bedrag mag de deurwaarder dan bovendien halveren als de schuldenaar een partner heeft met een inkomen waarvan de schuldenaar desgevraagd geen gegevens heeft verstrekt en waarvan de deurwaarder de hoogte ook niet op een andere manier weet. Het is dus belangrijk om de deurwaarder de informatie te geven waarom de deurwaarder vraagt.

Vaak zijn schulden zo hoog, dat de schuldenaar de schuld niet in één keer kan betalen. De deurwaarder kan dan soms afspraken maken over het betalen van de schuld in termijnen. Voorwaarde is wel dat ook de schuldeiser daarmee akkoord gaat.

Bij een betekening overhandigt een gerechtsdeurwaarder een schriftelijke mededeling of andere documenten aan de schuldenaar (degene die de schuld moet betalen). Een voorbeeld daarvan is de betekening van een vonnis.

Een deurwaarder maakt kosten bij het incasseren van schulden. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Een voorbeeld daarvan zijn de kosten van het maken van officiële documenten en het bezorgen daarvan. Deze kosten worden ook wel explootkosten of “betekeningskosten” genoemd.

Een deurwaarder kan “bevel doen”. In feite beveelt hij de betrokkene om te voldoen aan een uitspraak van de rechter. De deurwaarder kan het bevel zowel schriftelijk als mondeling doen. De termijn waarbinnen het bevel uitgevoerd moet worden is afhankelijk van de uitspraak van de rechter of is afhankelijk van wettelijke bepalingen. Een deurwaarder kan bijvoorbeeld “bevel doen” om binnen een bepaalde termijn tot ontruiming van een woning over te gaan. Of om binnen een bepaalde termijn tot betaling over te gaan.

Indien een meerderjarige als gevolg van zijn lichamelijke of geestelijke toestand tijdelijk of duurzaam niet in staat is ten volle zijn vermogensrechtelijke belangen zelf behoorlijk waar te nemen, kan de kantonrechter een bewind instellen over één of meer van de goederen die hem als rechthebbende toehoren of zullen toebehoren

BKR staat voor Bureau Krediet Registratie. Het Bureau Krediet Registratie registreert openstaande vorderingen en leningen. Iemand die een hypotheek heeft zal bijvoorbeeld geregistreerd staan bij de BKR. Maar ook iemand die een vordering heeft openstaan bij een leverancier zal geregistreerd kunnen zijn bij de BKR. De schuldeiser is degene die openstaande vorderingen aanmeldt bij de BKR. De schuldeiser kan ook zorgen dat de vordering weer wordt afgemeld. Deurwaarders kunnen geen vorderingen aan- of afmelden bij de BKR.

Als een persoon of een bedrijf snel een beslissing van de rechter wil hebben, kan die persoon of dat bedrijf een kort geding starten. Een reden om snel een beslissing nodig te hebben kan bijvoorbeeld zijn dat elke dag dat de beslissing niet genomen is die persoon of dat bedrijf extra schade of kosten lijdt. Een “kort geding” is dus een procedure waarin aan de rechter gevraagd wordt snel een beslissing te nemen. De beslissing van de rechter zal een voorlopige beslissing zijn. De rechter kan in korte tijd natuurlijk niet altijd alle voors en tegens volledig overzien. Het kan dus zijn dat de rechter na het “kort geding” ook nog het verzoek krijgt om een definitieve beslissing te nemen in een aparte procedure. Die aparte procedure wordt een bodemprocedure genoemd.

BTAG staat voor “Besluit Tarieven Ambtshandelingen Gerechtsdeurwaarders. Dit besluit is gebaseerd op de Gerechtsdeurwaarderswet en op het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. In dit Besluit wordt onder andere geregeld welke kosten een deurwaarder in rekening mag brengen voor de handelingen die de deurwaarder verricht.

Een ander woord voor buitengerechtelijk is minnelijk. In een minnelijk incassotraject proberen de betrokkenen hun geschil onderling op te lossen, dus zonder tussenkomst van de rechter en zonder gebruik van dwangmiddelen.

Het incasseren van een vordering door een deurwaarder gebeurt in drie stappen. (1) In eerste instantie zal de deurwaarder de schuldenaar herinneren aan het feit dat deze een rekening niet betaald heeft. In deze stap heeft de deurwaarder nog geen dwangmiddelen (zoals beslag leggen) ter beschikking. Deze stap wordt ook wel minnelijke incasso of “buitengerechtelijke incasso” genoemd. (2) Als de schuldenaar niet betaalt, kan de deurwaarder de rechter vragen om een uitspraak. De bedoeling is dan dat de rechter aangeeft dat de schuldenaar moet betalen, omdat anders de deurwaarder maatregelen mag treffen om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Deze stap wordt ook wel de gerechtelijke incassofase genoemd. (3) Als de rechter een uitspraak heeft gedaan, volgt de volgende stap. Die stap wordt ook wel de executiefase genoemd. Als de schuldenaar niet aan het vonnis van de rechter voldoet, dan kan de deurwaarder het vonnis “executeren”. De deurwaarder mag dan dwangmiddelen gebruiken om de schuldenaar te dwingen te betalen, zoals beslag leggen.

Als een deurwaarder een vordering incasseert maakt de deurwaarder kosten. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Er zijn verschillende soorten kosten. Eén van die soorten is de buitengerechtelijke kosten, dat zijn de kosten die een deurwaarder maakt voor het incasseren van een schuld nog voordat rechter is ingeschakeld.

Een akte van cessie is een schriftelijke overeenkomst, waarbij een schuldeiser zijn vordering op de schuldenaar overdraagt aan iemand anders. Die ander kan vervolgens de vordering incasseren. Een concreet voorbeeld is dat een werknemer van een energiebedrijf een schuld heeft bij het energiebedrijf. Met een akte van cessie komt die werknemer met het energiebedrijf overeen dat een deel van zijn salaris direct aan het energiebedrijf wordt uitbetaald.

Als een rechter meer wil weten over een geschil, kan de rechter besluiten een “comparitie van partijen” plaats te laten vinden. Een andere reden voor de rechter om een “comparitie van partijen” plaats te laten vinden is dat de rechter een schikking tussen de schuldenaar en de schuldeiser wil bereiken. Een “comparitie van partijen” is dus eigenlijk een officiële bijeenkomst tussen de rechter, de schuldenaar en de schuldeiser. De schuldenaar en de schuldeiser kunnen een vertegenwoordiger (gemachtigde) meenemen naar een “comparitie van partijen”. Wanneer een “comparitie van partijen” plaatsvindt wordt door de rechter bepaald. Bij een “comparitie van partijen” is er een vaste procedure.

Deze grens is door de wet bepaald en geeft aan bij welk soort gerecht een bepaalde procedure zal lopen. Geschillen over arbeidsovereenkomst, huur en geldvorderingen tot € 25.000,- worden behandeld door het kantongerecht. Alle andere zaken behandelt de rechtbank.

Als de gedaagde (degene die voor de rechtbank moet verschijnen) gebruikmaakt van het recht om zich inhoudelijk te verweren tegen de inhoud van de dagvaarding, heet dat conclusie van antwoord. In kantonzaken mag de gedaagde dat zelf (mondeling) doen, maar bij de rechtbank moet de conclusie van antwoord schriftelijk en door een procureur worden ingediend.

In een gerechtelijke procedure kennen we een aantal stappen in de behandeling. Wanneer u verweer voert tegen een vordering, dan noemen we uw eerste verweer “Conclusie van Antwoord”. De rechter kan bepalen dat de eiser vervolgens op uw verweer reageert. Dit noemen we de “Conclusie van Repliek”. U mag dan als verweerder daar nog een keer op reageren en dat noemen we de “conclusie van dupliek

Als u een dagvaarding ontvangt kunt u daarin lezen wat de eisende partij van u vordert. Deze beschrijving van de vordering en het verzoek aan de rechter om u te veroordelen, wordt officieel de “conclusie van eis” genoemd.

In een gerechtelijke procedure kennen we een aantal stappen in de behandeling. Wanneer u verweer voert tegen een vordering, dan noemen we uw eerste verweer “Conclusie van Antwoord”. De rechter kan bepalen dat de eiser vervolgens op uw verweer reageert. Dit noemen we de “conclusie van repliek”. U mag dan als verweerder daar nog een keer op reageren en dat noemen we de “Conclusie van Dupliek”.

Een deurwaarder mag maatregelen treffen om een schuld te incasseren. Eén van die maatregelen is beslag leggen. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de schuldenaar. Dat betekent dat er niets meer tegen het beslag leggen gedaan kan worden door de schuldenaar. Voorwaarde is wel dat de deurwaarder een titel in bezit heeft. Als de deurwaarder geen titel heeft kan de deurwaarder wel “conservatoir beslag” leggen. Daarmee wordt voorkomen dat de eigenaar van hetgeen waarop “conservatoir beslag” gelegd wordt tot verkoop of ontvreemding kan overgaan. Voor het leggen van conservatoir beslag is wel toestemming nodig van een rechter, de “voorzieningenrechter”. Wanneer de “voorzieningenrechter” oordeelt dat het beslag terecht is gelegd, dan wordt het conservatoire beslag automatisch een executoriaal beslag te verkrijgen.

Zie “proces-verbaal van constatering”.

overeengekomen rente die in meerdering of mindering wordt gebracht bij vroeg- resp. laattijdige betaling van de factuur; schadevergoeding di…

Onder curatele stelling kan om twee redenen gebeuren. Ten eerste is onder curatele stelling een maatregel die getroffen kan worden als meerderjarigen zowel hun financiële als persoonlijke belangen niet meer kunnen behartigen. In dat geval wordt door de rechter een curator aangesteld. De persoon die het beheer van het geld van degene die onder curatele is gesteld moet doen, wordt een ”curator” genoemd. De curator wordt in dit geval ook betrokken bij belangrijke persoonlijke beslissingen die genomen moeten worden. In dit geval lijkt een curator veel op een voogd. Een verzoek tot deze vorm van onder curatele stelling kan worden ingediend door de echtgenoot, geregistreerd partner (of andere levensgezel), zijn bloedverwanten in de rechte lijn en die in de zijlijn tot de vierde graad, de voogd van de betrokkene of het openbaar ministerie. De betrokkene zelf kan soms zelf ook het verzoek doen. Zie voor meer informatie de website van rijksoverheid. Ten tweede is kan een bedrijf of een persoon onder curatele gesteld worden als er sprake is van een faillissement. In dat geval wordt door de rechter een curator aangesteld. Ook in dit geval wordt de persoon die het beheer van het geld van het bedrijf of de persoon die onder curatele is gesteld moet doen een ”curator” genoemd.

Een curator is iemand die door de rechter is aangewezen om het beheer te voeren over de bezittingen van een persoon of een bedrijf. Men zegt in zo’n geval dat het bedrijf of de persoon onder curatele gesteld is.

Een dagvaarding is een officiële akte. Die wordt op verzoek van de eiser (de partij die het geld tegoed heeft) door een gerechtsdeurwaarder uitgereikt aan de gedaagde partij (de debiteur). In de dagvaarding staan onder andere de namen van alle partijen (eiser en gedaagde), de tijd en plaats dat de gedaagde zich bij het gerecht moet melden en de uiteindelijke eis (het openstaande bedrag) van de eisende partij.

Een debiteur is degene die een bedrag schuldig is aan de eiser. Een ander woord voor debiteur is schuldenaar.

Zie “derdenbeslag”.

Derdenbeslag (ook wel beslag onder derden) is een beslag dat een gerechtsdeurwaarder legt op zaken die wel van de schuldenaar zijn, maar via anderen in het bezit van de schuldenaar komen. Voorbeelden hiervan zijn beslag op salaris, uitkering, bankrekening of goederen. Dit beslag gebeurt altijd in opdracht van de schuldeiser.

Een deurwaarder of gerechtsdeurwaarder is een openbaar ambtenaar die dagvaardingen en andere ambtelijke stukken uitbrengt, maar ook ontruimingen, inbeslagnemingen en executieverkopen uitvoert.

Domicilie betekent “wettige woonplaats”. Dit is ook het adres waarop officiële stukken bezorgd zullen worden als er sprake is van een rechtszaak. De schuldeiser zal in veel gevallen domicilie kiezen bij de deurwaarder dat wil dus zeggen dat officiële documenten die voor de schuldeiser bestemd zijn bezorgd worden bij de deurwaarder.

Een dossier is een verzameling van alle gegevens en documentatie van de opdrachtgever én de debiteur die bij een bepaalde zaak horen. Dat kunnen tastbare documenten zijn, maar ook elektronische gegevens.

De conclusie van dupliek is het antwoord van de gedaagde (degene die voor de rechter moet verschijnen) op datgene waar hij door de eiser van beschuldigd wordt.

Een dwangbevel is een bevel om te betalen. Een dwangbevel kan door een aantal “bestuursorganen” worden uitgevaardigd. Voorbeelden van dergelijke bestuursorganen zijn het Centraal Justitieel Incassobureau en de Dienst Uitvoeringsorganisatie Onderwijs. Een deurwaarder mag op basis van een dwangbevel tot beslag leggen overgaan zonder tussenkomst van de rechter.

Wie de rechter wil inschakelen, moet dat eerst aan zijn tegenpartij laten weten. Die tegenpartij wordt de “gedaagde” genoemd. Degene die de rechter in wil schakelen heet de “eiser”. Het aan de “gedaagde” laten weten dat de rechter ingeschakeld wordt moet op een formele manier, door middel van een dagvaarding. Om het bezorgen (het “betekenen”) van de dagvaarding rechtsgeldig te maken, is het verplicht dat te laten doen door een deurwaarder.

Zie executie.

Het incasseren van een vordering door een deurwaarder gebeurt in drie stappen. (1) In eerste instantie zal de deurwaarder de schuldenaar herinneren aan het feit dat deze een rekening niet betaald heeft. In deze stap heeft de deurwaarder nog geen dwangmiddelen (zoals beslag leggen) ter beschikking. Deze stap wordt ook wel “minnelijke incasso” of “buitengerechtelijke incasso” genoemd. (2) Als de schuldenaar niet betaalt, kan de deurwaarder de rechter vragen om een uitspraak. De bedoeling is dan dat de rechter aangeeft dat de schuldenaar moet betalen, omdat anders de deurwaarder maatregelen mag treffen om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Deze stap wordt ook wel de “gerechtelijke incassofase” genoemd. (3) Als de rechter een uitspraak heeft gedaan, volgt de volgende stap. Die stap wordt ook wel de “executiefase” genoemd. Als de schuldenaar niet aan het vonnis van de rechter voldoet, dan kan de deurwaarder het vonnis “executeren”. De deurwaarder mag dan dwangmiddelen gebruiken om de schuldenaar te dwingen te betalen, zoals beslag leggen.

Zie “executie”.

Als een deurwaarder een vordering incasseert maakt de deurwaarder kosten. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Er zijn verschillende soorten kosten. Eén van die soorten kosten is de executiekosten. Dat zijn de kosten die een deurwaarder maakt bij het toepassen van dwangmiddelen om schulden te incasseren. Voorbeelden daarvan zijn de kosten van het leggen van loonbeslag, bankbeslag of beslag op een uitkering. Maar ook de kosten die de deurwaarder maakt bij het ontruimen van een woning of bij openbare verkopen.

Als een deurwaarder uit kracht van een executoriale titel beslag legt, wordt dat wel een “executoriaal beslag” genoemd. Zie ook “beslag leggen”.

Zie “executie”.

Een document op basis waarvan het de deurwaarder wettelijk is toegestaan om tot het leggen van executoriaal beslag over te gaan. Een vonnis van de rechter is een executoriale titel, maar bijvoorbeeld ook notariële aktes, dwangbevelen en beschikkingen zijn dat.

Een exploot is een officieel document dat door de deurwaarder wordt bezorgd. Alleen de deurwaarder mag exploten uitbrengen. Voorbeelden van exploten zijn een dagvaarding en een loonbeslag.

Een deurwaarder maakt kosten bij het incasseren van schulden. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Een voorbeeld daarvan zijn de kosten van het maken van officiële documenten en het bezorgen daarvan. Deze kosten worden ook wel “explootkosten” of “betekeningskosten” genoemd.

Als een bedrijf niet langer aan de financiële verplichtingen kan voldoen, kan een faillissement uitgesproken worden door de rechter. De rechter doet dat op verzoek van het bedrijf zelf, of op verzoek van de schuldeiser(s) van het bedrijf. Het faillissement dient ter bescherming van de schuldeisers van het bedrijf. Als een faillissement is uitgesproken kan het bedrijf zelf niet meer beschikken over de eigen financiële middelen van het bedrijf.

Een faillissementsrekest is een verzoek aan de rechtbank om een bedrijf failliet te verklaren. Zo’n verzoek kan (via een advocaat) ingediend worden door het bedrijf zelf, of door de schuldeiser(s) van het bedrijf.

Als een schuldenaar en een schuldeiser afspreken dat de schuldenaar nog een deel van de schuld moet betalen en dat de rest van de schuld kwijtgescholden wordt, dan zeggen we dat “finale kwijting” wordt gegeven na betaling van het afgesproken bedrag.

GBA staat voor Gemeentelijke basisadministratie. De gemeente registreert de gegevens van de inwoners van de gemeente. Bijvoorbeeld geboortedatum, geslacht en adres. De gegevens worden geregistreerd in een systeem dat de “Gemeentelijke Basisadministratie” genoemd wordt. De gegevens die de gemeente registreert, mogen niet zonder meer aan anderen verstrekt worden. Dat is in strijd met de wet op de privacy. Uitzondering op die regel is het verstrekken van gegevens aan deurwaarders. De gemeente is verplicht om desgevraagd aan deurwaarders de gegevens te verstrekken. Dat is omdat de deurwaarder anders niet zeker is dat officiële documenten op het juiste adres bezorgd worden.

Wie de rechter wil inschakelen, moet dat eerst aan zijn tegenpartij laten weten. Die tegenpartij wordt de “gedaagde” genoemd. Degene die de rechter in wil schakelen heet de “eiser”. Het aan de “gedaagde” laten weten dat de rechter ingeschakeld wordt moet op een formele manier, door middel van een dagvaarding. Om het bezorgen van de dagvaarding rechtsgeldig te maken, is het verplicht dat te laten doen door een deurwaarder.

Een gemachtigde is iemand die als vertegenwoordiger namens een partij optreedt in een procedure bij de kantonrechter. Advocaten en deurwaarders kun je dus ook “gemachtigden” noemen. Als u naar de kantonrechter moet, kunt u ook een advocaat meenemen. Die advocaat is dan uw “gemachtigde”.

Als een deurwaarder een vordering incasseert, maakt de deurwaarder kosten. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Er zijn verschillende soorten kosten. Eén van die soorten is de gerechtelijke kosten. Dat zijn de kosten die verbonden zijn aan het inschakelen van een rechter. Er zijn verschillende soorten gerechtelijke kosten, de belangrijkste voorbeelden daarvan zijn:a. Gemachtigdensalaris, dat zijn de kosten die gemaakt worden door degene die de schuldeiser gevraagd heeft om de schuldeiser te vertegenwoordigen bij de rechter. b. Griffierecht, dat zijn de kosten die de rechtbank in rekening brengt voor het behandelen van een zaak.

De gemeente registreert de gegevens van de inwoners van de gemeente. Bijvoorbeeld geboortedatum, geslacht en adres. De gegevens worden geregistreerd in een systeem dat de “Gemeentelijke Basisadministratie” genoemd wordt. De gegevens die de gemeente registreert mogen niet zonder maar aan anderen verstrekt worden. Dat is in strijd met de wet op de privacy. Uitzondering op die regel is het verstrekken van gegevens aan deurwaarders. De gemeente is verplicht om desgevraagd aan deurwaarders de gegevens te verstrekken. Dat is omdat de deurwaarder anders niet zeker is dat officiële documenten op het juiste adres bezorgd worden.

Het incasseren van een vordering door een deurwaarder gebeurt in drie stappen. (1) In eerste instantie zal de deurwaarder de schuldenaar herinneren aan het feit dat deze een rekening niet betaald heeft. In deze stap heeft de deurwaarder nog geen dwangmiddelen (zoals beslag leggen) ter beschikking. Deze stap wordt ook wel “minnelijke incasso” of “buitengerechtelijke incasso” genoemd. (2) Als de schuldenaar niet betaalt, kan de deurwaarder de rechter vragen om een uitspraak. De bedoeling is dan dat de rechter aangeeft dat de schuldenaar moet betalen, omdat anders de deurwaarder maatregelen mag treffen om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Deze stap wordt ook wel de “gerechtelijke incassofase” genoemd. (3) Als de rechter een uitspraak heeft gedaan, volgt de volgende stap. Die stap wordt ook wel de “executiefase” genoemd. Als de schuldenaar niet aan het vonnis van de rechter voldoet, dan kan de deurwaarder het vonnis “executeren”. De deurwaarder mag dan dwangmiddelen gebruiken om de schuldenaar te dwingen te betalen, zoals beslag leggen.

Als een deurwaarder een vordering incasseert, maakt de deurwaarder kosten. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Er zijn verschillende soorten kosten. Eén van die soorten is de gerechtelijke kosten. Dat zijn de kosten die verbonden zijn aan het inschakelen van een rechter. Er zijn verschillende soorten gerechtelijke kosten, de belangrijkste voorbeelden daarvan zijn:a. Gemachtigdensalaris, dat zijn de kosten die gemaakt worden door degene die de schuldeiser gevraagd heeft om de schuldeiser te vertegenwoordigen bij de rechter. b. Griffierecht, dat zijn de kosten die de rechtbank in rekening brengt voor het behandelen van een zaak.

Een gerechtsdeurwaarder is een openbaar ambtenaar. In de Gerechtsdeurwaarderswet zijn de taken van de gerechtsdeurwaarder beschreven. Alleen de gerechtsdeurwaarder mag die taken uitvoeren. Voorbeelden van die taken zijn het uitbrengen van een dagvaarding of het beslag leggen. De gerechtsdeurwaarder is door de Koningin benoemd. De gerechtsdeurwaarder is “onbezoldigd ambtenaar”, dat wil zeggen dat gerechtsdeurwaarder niet door de overheid wordt betaald, maar zijn eigen inkomsten moet genereren. De kosten die de gerechtsdeurwaarder voor zijn werkzaamheden in rekening mag brengen, zijn bij wet bepaald. De gerechtsdeurwaarder mag die niet zelf bepalen.

In de Gerechtsdeurwaarderswet wordt veel geregeld wat met deurwaarders te maken heeft. Bijvoorbeeld hoe deurwaarders benoemd worden en wat zij wel en niet mogen, maar ook waartoe zij verplicht zijn. Er zijn namelijk handelingen die alleen door een deurwaarder verricht mogen worden. Het is dus logisch dat een deurwaarder niet kan weigeren die handelingen uit te voeren. In het geval de deurwaarder de enige is die een handeling uit mag voeren, dan wordt wel gezegd dat de deurwaarder een “ministerieplicht” heeft.

De kosten die de rechtbank in rekening brengt voor het behandelen van een zaak.

Een grosse is een gewaarmerkt afschrift van het vonnis dat is uitgesproken door een rechter.

Wordt ook wel Kamer van Koophandel genoemd. Het handelsregister registreert de gegevens van bedrijven, bijvoorbeeld de rechtsvorm en het adres. Iedereen mag gegevens opvragen bij het handelsregister. Als de deurwaarder een officieel document (een exploot) moet afgeven aan een bedrijf, dan zal hij van tevoren bij het handelsregister de juiste naam en het adres van het bedrijf nagaan.

Als een persoon of een bedrijf het niet eens is met de uitspraak van een rechter, dan is het mogelijk om een “hogere” rechter te vragen of deze het eens is met de uitspraak. Dat wordt “hoger beroep” genoemd. Als een kantonrechter een uitspraak heeft gedaan is echter niet altijd hoger beroep mogelijk. Tegen uitspraken van de kantonrechter kan alleen hoger beroep aangetekend worden als deze gaan over bedragen die hoger zijn dan 1.750 euro.

Hoofdelijke aansprakelijkheid wil zeggen dat een persoon voor het geheel verantwoordelijk is voor een schuld. Ook anderen kunnen aansprakelijk zijn voor de schuld van die persoon. Bijvoorbeeld degene met wie die persoon in gemeenschap van goederen getrouwd is. Ook die persoon wordt dan “hoofdelijk aansprakelijk” genoemd. Het gevolg is dat de schuld volledig verhaald kan worden op die persoon.

Met “hoofdsom” bedoelt de deurwaarder het bedrag dat de deurwaarder moet incasseren voor een schuldeiser. Bovenop de “hoofdsom” kunnen nog extra bedragen in rekening gebracht worden. Bijvoorbeeld rente en kosten die de deurwaarder maakt. Zie ook de veelgestelde vragen: “Wat moet ik doen als …… ik denk dat de deurwaarder te veel kosten in rekening brengt?”

Een (Hulp-)officier van Justitie is iemand die werkt voor het Openbaar Ministerie. Het Openbaar Ministerie is een onderdeel van de rechterlijke macht. Het openbaar Ministerie zorgt ervoor dat strafbare feiten worden opgespoord en vervolgd. De officier van justitie treedt op als vertegenwoordiger van het Openbaar Ministerie en leidt het opsporingsonderzoek. Het openbaar Ministerie houdt ook toezicht op de goede uitvoering van het vonnis van rechters. Denk daarbij aan het uitvoeren van een ontruiming van een woning of het verwijderen van een watermeter uit een woning. Als er niemand thuis is, zal daar een (Hulp-)officier van Justitie bij aanwezig zijn. Daarbij moet de (Hulp-)officier er ook voor zorgen dat de rechten van de schuldenaar niet geschonden worden.

Het incasseren van een vordering door een deurwaarder gebeurt in drie stappen. (1) In eerste instantie zal de deurwaarder de schuldenaar herinneren aan het feit dat deze een rekening niet betaald heeft. In deze stap heeft de deurwaarder nog geen dwangmiddelen (zoals beslag leggen) ter beschikking. Deze stap wordt ook wel “minnelijke incasso” of “buitengerechtelijke incasso” genoemd. (2) Als de schuldenaar niet betaalt, kan de deurwaarder de rechter vragen om een uitspraak. De bedoeling is dan dat de rechter aangeeft dat de schuldenaar moet betalen, omdat anders de deurwaarder maatregelen mag treffen om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Deze stap wordt ook wel de “gerechtelijke fase” genoemd. (3) Als de rechter een uitspraak heeft gedaan, volgt de volgende stap. Die stap wordt ook wel de “executiefase” genoemd. Als de schuldenaar niet aan het vonnis van de rechter voldoet, dan kan de deurwaarder het vonnis “executeren”. De deurwaarder mag dan dwangmiddelen gebruiken om de schuldenaar te dwingen te betalen, zoals beslag leggen.

Een deurwaarder maakt kosten bij het incasseren van schulden. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Het is mogelijk dat een deurwaarder een adres op moet vragen bij de gemeente. Of dat de deurwaarder informatie opvraagt bijvoorbeeld bij de Rijksdienst voor het wegverkeer (RDW), de Kamer van Koophandel, het Kadaster of bij het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen. De kosten die de deurwaarder daarvoor in rekening brengt, heten de “informatiekosten”

Een document waarin aangegeven wordt dat aan bepaalde verplichtingen niet voldaan wordt. Een ingebrekestelling kan bijvoorbeeld gaan over geld dat nog betaald moet worden. Met een ingebrekestelling wordt in eerste instantie de kans geboden alsnog binnen een redelijke termijn aan de verplichtingen te voldoen. Doet men dat niet, dan “blijft men in gebreke”.

Wordt ook wel Kamer van Koophandel genoemd. Het handelsregister registreert de gegevens van bedrijven, bijvoorbeeld de rechtsvorm en het adres. Iedereen mag gegevens opvragen bij het handelsregister. Als de deurwaarder een officieel document (een exploot) moet afgeven aan een bedrijf, dan zal hij van tevoren bij het handelsregister de juiste naam en het adres van het bedrijf nagaan.

Een kandidaat-deurwaarder is een deurwaarder die in dienst is bij een Gerechtsdeurwaarder. Voor een gerechtsdeurwaarder mogen maximaal drie deurwaarders werken, anders gezegd: aan een gerechtsdeurwaarder mogen maximaal drie deurwaarders zijn “toegevoegd”. Deurwaarders mogen dezelfde handelingen verrichten als gerechtsdeurwaarders. Voor schuldenaren maakt het dus geen verschil of zij te maken hebben met een gerechtsdeurwaarder of met een kandidaat-deurwaarder.

De kantonrechtspraak is een bijzondere vorm van rechtspraak. Lees er meer over via Rechtspraak

behandelt: civiele zaken tot een bedrag van € 25.000, arbeidszaken, huurzaken, consumentenkoopzaken, consumentenkredietzaken en lichte strafzaken (zoals snelheidsovertredingen).

de Koninklijke Beroepsgroep van Gerechtsdeurwaarders

Als een persoon of een bedrijf snel een beslissing van de rechter wil hebben, kan die persoon of dat bedrijf een “kort geding” starten. Een reden om snel een beslissing nodig te hebben kan bijvoorbeeld zijn dat elke dag dat de beslissing niet genomen is die persoon of dat bedrijf extra schade of kosten lijdt. Een “kort geding” is dus een procedure waarin aan de rechter gevraagd wordt snel een beslissing te nemen. De beslissing van de rechter zal een voorlopige beslissing zijn. De rechter kan in korte tijd natuurlijk niet altijd alle voors en tegens volledig overzien. Het kan dus zijn dat de rechter na het “kort geding” ook nog het verzoek krijgt om een definitieve beslissing te nemen in een aparte procedure. Die aparte procedure wordt een bodemprocedure genoemd.

Als een deurwaarder een vordering incasseert, maakt de deurwaarder kosten. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Zie voor een uitgebreide toelichting de veelgestelde vragen: “Wat moet ik doen als …… ik denk dat de deurwaarder te veel kosten in rekening brengt?”

De Kredietbank is een overheidsinstelling die personen helpt die zoveel schulden hebben dat zij er zelf niet meer uitkomen. Zie voor een uitgebreide toelichting: “Wat moet ik doen als …… ik echt niet kan betalen?”

Als er een uitspraak is van de rechter of er is een andere titel, dan mag een deurwaarder maatregelen treffen om een schuld te incasseren. Eén van die maatregelen is “beslag leggen”. De officiële omschrijving daarvan is “het onttrekken van zaken aan de vrije beschikking van de schuldenaar”. Dat betekent dat er niets meer tegen het beslag leggen gedaan kan worden door de schuldenaar. Een voorbeeld is beslag op inkomsten, zoals een loon of een uitkering. Het deel van het loon of de uitkering waarop beslag is gelegd worden dan niet aan de schuldenaar, maar aan de deurwaarder betaalt. Het gedeelte van de inkomsten waarop beslag is gelegd wordt gebruikt om de schulden af te lossen.

In de Gerechtsdeurwaarderswet wordt veel geregeld wat met deurwaarders te maken heeft. Bijvoorbeeld hoe deurwaarders benoemd worden en wat zij wel en niet mogen, maar ook waartoe zij verplicht zijn. Er zijn namelijk handelingen die alleen door een deurwaarder verricht mogen worden. Het is dus logisch dat een deurwaarder niet kan weigeren die handelingen uit te voeren. In het geval de deurwaarder de enige is die een handeling uit mag voeren, dan wordt wel gezegd dat de deurwaarder een “ministerieplicht” heeft.

Het incasseren van een vordering door een deurwaarder gebeurt in drie stappen. (1) In eerste instantie zal de deurwaarder de schuldenaar herinneren aan het feit dat deze een rekening niet betaald heeft. In deze stap heeft de deurwaarder nog geen dwangmiddelen (zoals beslag leggen) ter beschikking. Deze stap wordt ook wel “minnelijke incasso” of “buitengerechtelijke incasso” genoemd. (2) Als de schuldenaar niet betaalt, kan de deurwaarder de rechter vragen om een uitspraak. De bedoeling is dan dat de rechter aangeeft dat de schuldenaar moet betalen, omdat anders de deurwaarder maatregelen mag treffen om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Deze stap wordt ook wel de “gerechtelijke incassofase” genoemd. (3) Als de rechter een uitspraak heeft gedaan, volgt de volgende stap. Die stap wordt ook wel de “executiefase” genoemd. Als de schuldenaar niet aan het vonnis van de rechter voldoet, dan kan de deurwaarder het vonnis “executeren”. De deurwaarder mag dan dwangmiddelen gebruiken om de schuldenaar te dwingen te betalen, zoals beslag leggen.

De kosten die een schuldeiser naar aanleiding van een vonnis extra mag doorberekenen aan de schuldenaar, mits de rechter in dat vonnis de schuldenaar volledig in de proceskosten heeft veroordeeld. De hoogte van de nakosten is aan een maximum gebonden.

Zie “curatele”.

Onder een onroerende zaak valt volgens het Nieuw Burgerlijk Wetboek: de grond, nog niet gewonnen delfstoffen, beplantingen, gebouwen en werken die duurzaam met de grond zijn verbonden. Een huis is dus een voorbeeld van een onroerende zaak. Sinds enkele jaren worden, na uitspraken van rechters daarover, ook andere zaken als onroerende zaken gezien. Het gaat dan om zaken die voorbestemd zijn om ergens langere tijd te verblijven, ook al zijn ze verplaatsbaar. Voorbeelden daarvan zijn portocabins, stacaravans en containers en dergelijke.

Een rechter kan besluiten dat een persoon of een bedrijf een gehuurde ruimte moet verlaten. Bijvoorbeeld omdat de huur niet betaald is. Als die persoon of dat bedrijf weigert de gehuurde ruimte te verlaten kan de deurwaarder op basis van de uitspraak van de rechter de ruimte ontruimen. Zie ook de veelgestelde vragen: “Zie voor een uitgebreide toelichting de veelgestelde vragen: “Wat moet ik doen als …… mijn woning wordt ontruimd?”

Een exploot is een officieel document dat door de deurwaarder wordt bezorgd. Alleen de deurwaarder mag exploten uitbrengen. Een voorbeeld van zo’n exploot is een dagvaarding. Voordat een deurwaarder een dagvaarding bezorgd, moet de deurwaarder eerst zeker weten of het adres van de persoon of het bedrijf waarvoor het exploot is nog klopt. Daarvoor klopt de deurwaarder aan bij de Gemeentelijke Basisadministratie of het Handelsregister. Het kan zijn dat de persoon of het bedrijf waarvoor het exploot is niet in de Gemeentelijke Basisadministratie of het Handelsregister terug te vinden is. Als dat zo is, mag de deurwaarder het exploot “openbaar betekenen”. De deurwaarder geeft de dagvaarding dan af bij de rechtbank en plaatst een korte versie van de dagvaarding in de krant. Ongeacht of de persoon of het bedrijf dan op komen dagen bij de rechter zal de rechter dan een beslissing nemen.

Als een deurwaarder beslag heeft gelegd, brengt de deurwaarder de schuldenaar daarvan op de hoogte door een officieel document langs te brengen bij de schuldenaar. Die handeling van de deurwaarder wordt “overbetekenen” genoemd. Degene voor wie het stuk bedoeld is hoeft echter niet aanwezig te zijn, de deurwaarder mag het officiële document ook afgeven aan een huisgenoot of anders in een gesloten enveloppe in de brievenbus doen. Voorwaarde is wel dat dat gebeurt op het officiële adres van degene voor wie het document bestemd is.

Een deurwaarder maakt kosten bij het incasseren van schulden. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Een voorbeeld daarvan zijn de kosten van het maken van officiële documenten en het bezorgen daarvan. Deze kosten worden ook wel “explootkosten” of “betekeningskosten” genoemd. Zie voor een uitgebreide toelichting de veelgestelde vragen: “Wat moet ik doen als …… ik denk dat de deurwaarder te veel kosten in rekening brengt?”

Als u als schuldenaar voor de rechter moet verschijnen, kan het zijn dat u kosten maakt. Die kosten worden de “proceskosten” genoemd. De kosten van een advocaat vallen daar bijvoorbeeld onder. Ook de schuldeiser maakt kosten. De kosten die de schuldeiser maakt, kunnen bijvoorbeeld de kosten zijn voor het inschakelen van een deurwaarder, van getuigen, van deskundigen, van tolken,. maar kunnen bijvoorbeeld ook de buitengerechtelijke kosten omvatten. Ook de kosten van de rechtbank, zoals het griffierecht, vallen onder de proceskosten.In principe betalen de schuldenaar en de schuldeiser elk hun eigen kosten. Maar het kan ook zijn dat de rechter beslist dat degene in wiens nadeel besloten wordt ook de kosten van de tegenpartij moet betalen.

Zie “proceskosten”.

Een proces-verbaal is een officieel schriftelijk verslag. Een voorbeeld van zo’n verslag is het verslag dat een deurwaarder maakt van hetgeen hij heeft aangetroffen bij het leggen van een beslag op roerende zaken. Een proces-verbaal kan ook een verslag zijn waarin vastgelegd wordt wat aan de orde is gekomen op een rechtszitting.

Een proces-verbaal van constatering is een officieel schriftelijk verslag. Een voorbeeld van een proces-verbaal dat door de deurwaarder gemaakt wordt is het proces-verbaal van een beslag op roerende zaken. De deurwaarder legt dan in een proces-verbaal van constatering vast waarop de deurwaarder beslag gelegd heeft.

Er zijn in Nederland 19 rechtbanken. Die rechtbanken hebben vier verschillende aandachtsgebieden: (1) Geschillen tussen burgers onderling worden afgehandeld door civiele rechters. Vaak gaat het daarbij om echtscheidingen, claims boven de 25.000 euro, faillissementen, burenruzies, conflicten over contracten en over aansprakelijkheid. (2) Geschillen tussen burgers onderling, bedrijven onderling of tussen burgers en bedrijven kunnen ook afgehandeld worden door een kantonrechter. Dan gaat het meestal om huren, arbeidszaken, overtredingen, schulden en beroep tegen verkeersboetes. De kantonrechter behandelt vooral zaken die over bedragen tot en met 25.000 euro gaan. (3) Geschillen tussen burgers en de overheid worden afgehandeld door bestuursrechters. (4) Overtredingen en misdrijven worden behandeld door strafrechters. Uitgebreide uitleg over de rechterlijk macht in Nederland is te vinden via de website van rechtspraak

Een “rekest” is hetzelfde als een “verzoekschrift”.

Zie “conclusie van repliek”.

“Roerende zaken” zijn stoffelijke zaken. Een inboedel wordt bijvoorbeeld “een roerende zaak” genoemd, evenals een auto.

Zie “roladministratie”.

De “Rol”, of de Roladministratie, is de administratie van de rechtbank, waarin onder andere vermeld staat welke zaken de rechter behandelt en welke stukken ingediend zijn voor die zaken. Rechters houden “zitting” op bepaalde dagen, met de bedoeling om op dat moment de zaken die partijen voorleggen te behandelen.

De “Rol”, of de Roladministratie, is de administratie van de rechtbank, waarin onder andere vermeld staat welke zaken de rechter behandelt en welke stukken ingediend zijn voor die zaken. Rechters houden “zitting” op bepaalde dagen, met de bedoeling om op dat moment de zaken die partijen voorleggen te behandelen.Een “Rolverslag” is een verslag van wat er op de zitting gebeurd is.

Rechters houden “zitting” op bepaalde dagen, met de bedoeling om op dat moment de zaken die partijen voorleggen te behandelen. Wanneer er op een dag meerdere zaken worden behandeld, dan noemen we dat een “rolzitting”. Op een rolzitting worden meestal alleen schriftelijk processtukken door partijen overlegd. Alleen bij de Kantonrechter of in strafzaken en kort geding zaken kan een partij zelf ook op de rolzitting verschijnen. Aan het eind van de rolzitting beslist de rechter hoe de verdere afhandeling van de zaken plaats zal vinden, anders gezegd: wat de procedure zal zijn.

Als een deurwaarder een vordering incasseert, maakt de deurwaarder kosten. Deze kosten kunnen (deels) in rekening worden gebracht bij schuldenaren. Er zijn verschillende soorten kosten. Eén van die soorten is de gerechtelijke kosten, dat zijn de kosten die verbonden zijn aan het inschakelen van een rechter. Er zijn verschillende soorten gerechtelijke kosten, de belangrijkste voorbeelden daarvan zijn:a. Gemachtigdensalaris, dat zijn de kosten die gemaakt worden door degene die de schuldeiser gevraagd heeft om de schuldeiser te vertegenwoordigen bij de rechter. b. Griffierecht, dat zijn de kosten die de rechtbank in rekening brengt voor het behandelen van een zaak.

Een persoon of bedrijf waaraan een schuldenaar nog geld moet betalen.

Iemand die schulden heeft.

Als de schulden je boven het hoofd groeien, dan kan “schuldsanering” helpen. Schuldsanering wil zeggen dat je met behulp van anderen een overzicht maakt van al je schulden en van al je inkomsten en uitgaven. Samen stel je dan een plan op om alle schulden te betalen. Meestal kan je daarvoor aankloppen bij de Kredietbank of bij de Sociale Dienst.

Een sommatie is een brief waarin iemand verzocht wordt alsnog een openstaand bedrag te betalen. Meestal wordt in een “sommatie” een termijn genoemd waarbinnen betaald moet zijn. Een ander woord voor sommatie is “aanmaning”.

Een titel is een document op basis waarvan het de deurwaarder wettelijk is toegestaan om tot bijvoorbeeld “beslag leggen” over te gaan. Er zijn conservatoire titels en executoriale titels. Een vonnis van de rechter is een executoriale titel, maar bijvoorbeeld ook notariële aktes, dwangbevelen en beschikkingen zijn dat.

Zie “proceskosten”.

Een deurwaarder moet soms gebruik maken van de hulp van anderen. Een voorbeeld daarvan is dat een deurwaarder een slotenmaker nodig heeft als een woning ontruimd wordt. De kosten van het werk dat door anderen in opdracht van de deurwaarder gedaan worden, worden “verschotten” genoemd. De deurwaarder betaalt die kosten in eerste instantie zelf. Later zal de deurwaarder deze kosten verhalen op de schuldenaar.

“Verstek laten gaan” betekent “dat je niet op komt dagen bij de rechter, ondanks dat je daartoe een verzoek hebt gehad van een deurwaarder”. Het gevolg van “verstek laten gaan” is vaak dat een rechter in jouw nadeel beslist.

Het kan zo zijn dat je het er niet mee eens bent dat je een schuld hebt, waarvan een persoon of een bedrijf zegt dat je die hebt. Als die persoon of dat bedrijf naar de rechter gaat, dan kun je daar “verweer voeren”. Meestal is de rechter in het geval van schulden een kantonrechter. Bij de kantonrechter kun je “mondeling verweer voeren” of “schriftelijk verweer voeren”.

In een verzoekschrift vraagt een partij (een bedrijf of een persoon) aan de rechter om iets te doen. De procedure die daarbij van toepassing is, lijkt op de procedure die van toepassing is bij een dagvaarding. De indiener van een verzoekschrift wordt de “verzoeker” genoemd. De tegenpartij in een “verzoekschrift” wordt een “verweerder” genoemd. De partij op wiens verzoek een dagvaarding wordt uitgebracht heet niet een “verzoeker”, maar een “eiser”. De tegenpartij in een dagvaardingsprocedure heet niet “verweerder” maar “gedaagde”. Zaken waarin een verzoekschriftprocedure gebruikt wordt, zijn vaak ontslagzaken, echtscheidingszaken, alimentatiezaken en bewindvoeringszaken.

“Verstek laten gaan” betekent “dat je niet op komt dagen bij de rechter, ondanks dat je daartoe een verzoek hebt gehad van een deurwaarder”. Het gevolg van “verstek laten gaan” is vaak dat een rechter in jouw nadeel beslist. Het is mogelijk om in dat geval alsnog opnieuw naar de rechter te gaan, dat noem je “in verzet gaan”. In verzet gaan kan niet altijd. Het is verstandig hulp in te roepen van een jurist of advocaat als je van plan bent in verzet te gaan.

In een verzoekschrift vraagt een partij (een bedrijf of een persoon) aan de rechter om iets te doen. De procedure die daarbij van toepassing is, lijkt op de procedure die van toepassing is bij een dagvaarding. De indiener van een verzoekschrift wordt de “verzoeker” genoemd. De tegenpartij in een “verzoekschrift” wordt een “verweerder” genoemd. De partij op wiens verzoek een dagvaarding wordt uitgebracht heet niet een “verzoeker”, maar een “eiser”. De tegenpartij in een dagvaardingsprocedure heet niet “verweerder” maar “gedaagde”. Zaken waarin een verzoekschriftprocedure gebruikt wordt, zijn vaak ontslagzaken, echtscheidingszaken, alimentatiezaken en bewindvoeringszaken.

In een verzoekschrift vraagt een partij (een bedrijf of een persoon) aan de rechter om iets te doen. De procedure die daarbij van toepassing is, lijkt op de procedure die van toepassing is bij een dagvaarding. De indiener van een verzoekschrift wordt de “verzoeker” genoemd. De tegenpartij in een “verzoekschrift” wordt een “verweerder” genoemd. De partij op wiens verzoek een dagvaarding wordt uitgebracht heet niet een “verzoeker”, maar een “eiser”. De tegenpartij in een dagvaardingsprocedure heet niet “verweerder” maar “gedaagde”. Zaken waarin een verzoekschriftprocedure gebruikt wordt, zijn vaak ontslagzaken, echtscheidingszaken, alimentatiezaken en bewindvoeringszaken.

Een vonnis is een beslissing van de rechter. Een vonnis wordt uitgesproken door een rechter van een rechtbank of een kantongerecht. Een vonnis van een gerechtshof of van de Hoge Raad wordt een arrest genoemd.

Een vordering is een bedrag dat je moet betalen. Een vordering bestaat niet alleen uit het originele bedrag dat je betalen moest (de hoofdsom). Ook de kosten die bijvoorbeeld een deurwaarder heeft gemaakt zijn een deel van de vordering. Evenals rente die in rekening gebracht wordt.

In het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering wordt onder andere beschreven wat de procedures zijn van de Rechtbanken, de Gerechtshoven en de Hoge Raad. Ook wordt in dit wetboek beschreven hoe vonnissen en beschikkingen uitgevoerd moeten worden.

De Wet op het consumentenkrediet (Wck) is een wet waarin vastgelegd is welke regels gelden voor het in rekening brengen van rente door bedrijven. Deze wet is gemaakt om mensen die geld lenen te beschermen. In deze wet is bijvoorbeeld vastgelegd hoeveel rente maximaal in rekening mag worden gebracht. Ook is in deze wet geregeld dat organisaties die geld lenen aan allerlei eisen moeten voldoen. Een bedrijf dat zich moet houden aan de Wet Consumentenkrediet mag geen incassokosten in rekening brengen.

Een schuldeiser mag een schuldenaar rente in rekening brengen over een schuld als die schuld niet op tijd betaald wordt. De in rekening gebrachte rente dient dan eigenlijk als schadevergoeding. Er zijn verschillende soorten rente die in rekening gebracht kunnen worden. (1) Het kan zijn dat in de Algemene Voorwaarden van een bedrijf opgenomen is dat het bedrijf bij te laat betalen een bepaald rentepercentage in rekening zal brengen. Het kan ook zijn dat in een contract een bepaald rentepercentage genoemd wordt dat het bedrijf in rekening zal brengen als te laat betaald wordt. Deze soort rente wordt de ”contractuele rente” genoemd. (2) Het kan ook zijn dat in de Algemene Voorwaarden of in een contract geen rentepercentage genoemd wordt. Ook als geen rentepercentage genoemd wordt mag een bedrijf bij te laat betalen rente in rekening brengen. De rente die dan in rekening gebracht mag worden heet de “wettelijke rente”. De hoogte van de “wettelijke rente” wordt bepaald door de overheid. Er zijn twee soorten wettelijke rente. De eerste is de “wettelijke rente voor handelstransacties”, de twee is de “wettelijke rente voor niet-handelstransacties”. Wettelijke handelstransacties zijn afspraken voor levering van goederen of diensten tussen bedrijven en/of overheidsinstanties onderling. “Wettelijke rente voor niet-handelstransacties” zijn afspraken waar particulieren bij betrokken zijn. De “wettelijke rente” wordt elk half jaar opnieuw vastgesteld door de overheid. Zie voor een overzicht: de site van De Nederlandsche Bank.

WSNP is de afkorting van Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen.